Jeśli chodzi o normy dotyczące okablowania, prawdopodobnie słyszeliście o normach odnoszących się do kanałów transmisyjnych i komponentów. Te dwie rzeczy to nie jedno i to samo, więc pomyśleliśmy, że warto wyjaśnić różnicę, dlaczego należy zwracać na to uwagę i jak są one testowane.
Normy dotyczące kanałów transmisyjnych
Kanał transmisyjny to połączenie jednego aktywnego urządzenia z drugim, włączając w to wszystkie kable krosowe i przewody sprzętowe. W centrum danych, może to być połączenie od przełącznika dostępu do serwera i obejmuje wszelkie kable krosowe używane do połączeń krzyżowych lub wzajemnych połączeń między tymi dwoma urządzeniami. W sieci LAN kanałem może być połączenie od przełącznika dystrybucyjnego w pomieszczeniu telekomunikacyjnym aż do karty sieciowej w laptopie.
W oparciu o założenia dotyczące najgorszego scenariusza, normy przemysłowe określają wydajność kanału dla danego zastosowania. W przypadku światłowodów jest to przede wszystkim strata wtrąceniowa. W przypadku połączeń miedzianych jest to znacznie więcej – straty wtrąceniowe, straty odbiciowe, przesłuchy (NEXT, FEXT, ELFEXT, ANEXT, itd.), opóźnienie propagacyjne, rezystancja stałoprądowa i inne.
Normy dotyczące kanałów transmisyjnych określają również całkowitą długość kanału dla konkretnych aplikacji i mediów okablowania. Na przykład normy określają, że kanał transmisyjny 10GBASE-T kategorii 6A nie powinien przekraczać 100 metrów, a kanał transmisyjny światłowodu wielomodowego 10BASE-SR OM4 nie powinien przekraczać 400 metrów.
Normy dotyczące komponentów
Normy odnoszące się do komponentów odnoszą się do samodzielnych komponentów, które tworzą kanał – kabel, wtyk, gniazdo i kabel krosowy. Dla poszczególnych komponentów normy te określają interoperacyjność/współdziałanie, wymagania mechaniczne, właściwości fizyczne i parametry wydajności, takie jak szerokość pasma, częstotliwość, straty wtrąceniowe, tłumienność i przesłuchy.
Jeśli chodzi o wydajność, normy dotyczące komponentów są zazwyczaj uważane za bardziej rygorystyczne niż te dotyczące kanałów. Jeśli wszystkie komponenty w kanale są zgodne, kanał również powinien być zgodny – oczywiście, o ile nie zostały poddane złym praktykom instalacyjnym. Choć nie oznacza to, że komponenty niezgodne z wymaganiami będą mniej wydajne, nie można zagwarantować ich wydajności. Ponieważ nadal istnieje duża szansa, że kanał spełni wymagania normy nawet przy zastosowaniu niezgodnych komponentów, komponenty niespełniające wymagań mogą pozostać niezauważone.
Na przykład normy dotyczące komponentów dla kategorii 6 w aplikacji 1000BASE-T przy częstotliwości 100 MHz określają stratę wtrąceniową 0,2 dB dla złączy i 19,8 dB dla kabla, ale dla całego kanału określają całkowitą stratę wtrąceniową 21,3 dB. Technicznie rzecz biorąc, można więc mieć kanał ze złączem kategorii 6 o poziomie 0,6 dB, który nie spełnia normy dot. komponentów, ale kanał nadal będzie zgodny z normą i będzie obsługiwał daną aplikację. Problemy pojawiają się jednak, gdy w kanale zastosuje się zbyt wiele komponentów, które nie spełniają norm dotyczących komponentów – cztery złącza kategorii 6 przy poziomie 0,6 dB mogą spowodować przekroczenie limitu strat wtrąceniowych w kanale.
Jak są one testowane?
Producenci testują i sprawdzają poszczególne komponenty zgodnie z normami branżowymi. Zazwyczaj odbywa się to za pomocą testów i weryfikacji przeprowadzanych przez stronę trzecią, takich jak certyfikacja ETL firmy Intertek, która zapewnia, że komponenty spełniają odpowiednie normy ANSI/TIA, ISO/IEC, EN lub IEEE. Na komponentach często można zobaczyć specjalne oznaczenia wskazujące na certyfikację, a producenci deklarujący zgodność z normami dotyczącymi komponentów powinni dysponować dokumentacją potwierdzającą ten status.
Jeśli chodzi o dokonywanie pomiarów kanałów transmisyjnych na zgodność z normami, zaleca się testowanie łącza stałego, a nie kanału. Łącze stałe to stała część kanału, która nie obejmuje kabli krosowych i kabli sprzętowych. Jest to zazwyczaj połączenie z panelu krosowego do panelu krosowego w centrum danych lub panelu krosowego w pomieszczeniu telekomunikacyjnym do gniazda w obszarze roboczym lub punktu konsolidacji w sieci LAN. Jeśli zależy nam na tym, aby normy dot. kanałów wspierały daną aplikację, to dlaczego mielibyśmy testować tylko łącze stałe?
Łącze stałe jest uważane za podstawę kanału, a kable krosowe są zazwyczaj najsłabszym ogniwem – są używane i wymieniane częściej niż jakikolwiek inny element i często uważane za towar, zatem może zdarzyć się, że jakość (i zgodność komponentów) zostanie przeoczona. W przypadku testowania łącza transmisyjnego typu kanału, który oferuje większy zapas mocy niż łącze stałe, problemy z kablem krosowym mogą zostać niewykryte. A jeśli zdecydujesz się na testowanie łącza typu kanał, a następnie wymienisz kable krosowe, wówczas takie wyniki są już nieaktualne.
Aby uzyskać absolutnie najlepszą wydajność kanału i rezerwy w instalacji, należy przetestować tor transmisyjną metodą łącza stałego i wybrać komponenty spełniające normy, w tym kable krosowe. Na szczęście adaptery łączy stałych i referencyjne przewody testowe, które są dostarczane z rodziną miedzianych i światłowodowych testerów certyfikacyjnych Fluke Networks Versiv™ są najwyższej jakości aby zapewnić interoperacyjność i wydajność kanału po dodaniu zgodnych z normami przewodów krosowych.
Dowiedz się więcej:
Oferta testerów okablowania Fluke Networks
Sprawdź szkolenia z obsługi DSX Fluke Networks
Wypożycz tester DSX Fluke Networks
Treść oparta na materiałach ze strony producenta www.flukenetworks.com
